28 Haziran 2020 Pazar

AY


2002
Ay sanki silindi geceden
Ya da ne bileyim belki de
Ben bakmıyorum uzun süredir
Yokluğun, özlemin
Ve içime oturan hasretinle
Öyle kuşatıldı ki her yan ta tepeden
Ne gökyüzü kaldı ne yıldızlar
Başka güzellikler ne de
Ağladığımda fark ettim
Sebebi özlemin

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

SESSİZLİĞİN

24.Nisan.2009 Beni, Bu sessizliğin çıldırtıyor en çok Bir çıkıp bir kayboluşun Kasımda buluta giren güneş gibi Üşütüyor yokluğun